~3

~Oczami Oliwii~

-… POLSKA!! –krzyknęłam na cały dom.

-Ty sobie chyba żartujesz?! – zapytała Kamila.

-W takich sprawach? NIGDY !! – odpowiedziałam i zeskoczyłam z kanapy. Zaczęłam piszczeć i skakać po całym domu. Jak bym wypiła ze 100 energetyków, Kama to samo.-Nie wierze ! Nie wierze !!

-Wreszcie będę mogła zobaczyć Niall’a! – powiedziała moja siostra.

-A ja Zayn’a ! – odpowiedziałam jej i znowu zaczęłyśmy skakać. Po 10 minutowym downie uspokoiłyśmy się i postanowiłyśmy zadzwonić do mamy. Musiała zadzwonić Kamila, bo mi się telefon w szkole rozładował i teraz się ładuje. Po 10 minutach rozmowy dziewczyna odłożyła telefon na stolik i zaczęła mi mówić, co powiedziała mama.

-A więc tak. Najpierw powiedziałam o tej wiadomości, że będzie koncert w Polsce. Na co mama powiedziała, że pójdziemy. I potem zaczęła coś gadać, ale jej nie słuchałam, bo byłam zbyt przejęta tym, e pójdziemy na ten koncert ! Na koniec powiedziała, że za chwilę wracają do domu i powie nam coś. –powiedziała już lekko uspokojona. Nagle poczułam jak łzy spływają po moich policzkach, to były łzy szczęścia. Directionerką jestem od samego początku czyli od X FACTOR’a. A stało się to jak przeskakiwałam pilotem po kanałach i nagle się zaciął na brytyjskim X FACTOR’ze. Byłyśmy w tedy w Anglii u cioci. Zaczęłam oglądać, był to początek programu. Później Simon połączył ich w zespół i już w tedy wiedziałam, że jestem ich fanką. Nigdy nie przestałam wierzyć, że przyjadą do Polski i wreszcie moje marzenia się spełniły. Curly tak samo jak ja poznała chłopaków i mamy takie same marzenie.

-Oli nie płacz – próbowała mnie uspokoić, a sama płakała. –Nie no. Dobra płacz, bo ja tez płaczę. –dopowiedziała i zaczęłyśmy się śmiać. Nagle usłyszałyśmy jak ktoś wchodzi do domu.

-Dziewczyny, już jesteśmy! – usłyszałam głos mamy. Podeszłyśmy do niej całe zapłakane, a ona zaczęła się śmiać. Złapała nas za rękę i zaprowadziła do salonu.-Siadajcie- powiedziała wskazując na sofę.

-A więc, co chcesz nam powiedzieć.-zapytała moja siostra.

-Razem z tata mamy dla was niespodziankę.-powiedziała mama.

-Jutro do naszego hotelu przyjeżdża ten wasz zespół. Porozmawiałyśmy z waszą szefową z praktyk i zrobicie z nimi wywiad do gazety. To jest jedna niespodzianka. Druga natomiast jest taka, że macie wejściówki VIP po koncercie i będziecie mogły się spotkać z chłopakami- powiedział na jednym tchu ojciec. Jednak my nic nie powiedziałyśmy, spojrzałyśmy to na siebie to na rodziców. Nie umiałyśmy wydusić słowa z siebie.

-Kiedy będzie ten wywiad? –zapytałam.

-Pojutrze, jutro damy im spokój. Niech się rozpakują i odpoczną po podróży. –powiedziała mama.

-A czy będziemy mogła jutro z wami ich przywitać? Przecież czasami wam pomagamy kiedy mamy wolne w szkole i nie mamy praktyk. –stwierdziła Kamila.

-Tomasz- zwróciła się do taty, mama- Zabierzemy je ze sobą?

-Niech jadą- odpowiedział tata. – Ale ani słowa nikomu. Nikt nie może się dowiedzieć, że będą w naszym hotelu. Jasne?

-Jasne jak słońce – powiedziałyśmy równocześnie.

-No dobrze, a teraz zmykajcie do pokoi – powiedziała mama, a my posłusznie poszłyśmy do siebie. Weszłam do siebie to pokoju, a Curly do siebie. Położyłam się na łóżku i zasnęłam. Pewnie z podekscytowania.

Nagle poczułam jak ktoś mną szarpie. Otworzyłam oczy i zobaczyłam mamę.

-Wstawaj skarbie…- jeszcze chciała coś powiedzieć, ale przybliżyła się do mnie i przyłożyła rękę do mojego czoła. – Jesteś rozpalona, masz gorączkę. Nie pójdziesz jutro do szkoły i jeśli ci nie przejdzie nie przywitasz chłopaków.

-COO?! Mamo idź na dół po jakieś lekarstwa. Ja muszę wyzdrowieć. MUSZĘ ROZUMIESZ ! –zaczęłam się wydzierać na całe gardło, Az mnie zabolało.

-Dobrze, już idę. A ty masz leżeć w łóżku.

-No dobrze, podasz mi tylko laptopa? – poprosiłam moją rodzicielkę, a ona podała mi urządzenie i wyszła z pokoju. Weszłam na TT i opublikowałam post: YEAH! POLSKA JEST DODANA DO TRASY TAKE ME HOME, a ja chora -,-.  To samo napisałam na Facebook’u. Weszłam na Photobloga i dodałam zdjęcie z wczoraj. Nagle do mojego pokoju weszła Kamila z lekarstwami.

-Jak się czujesz? –zapytała podając herbatę i tabletki.

-Boli mnie głowa i mam gorączkę, ale po za tym jest dobrze. – wzięłam od dziewczyny lekarstwo i połknęłam je. –Dziękuje.

Spojrzałam na zegarek, dochodziła 18. Zrobiłam się głodna, więc wstałam z łóżka. Jednak Kama mnie przytrzymała.

-Gdzie ty się wybierasz?

-Na dół, zrobić sobie kolację- oznajmiłam dziewczynie.

-Nigdzie nie idziesz, ja ci zrobię – powiedziała.

-Nie przesadzaj. Mam gorączkę, a nie nogę w gipsie- zaprotestowałam, na propozycję przyjaciółki.

-Niech ci będzie. Ale będę szła za tobą na wypadek gdybyś się gorzej poczuła i zemdlała. – zaśmiała się, a ja przytaknęłam. Wstałam z łóżka i skierowałam się do drzwi. Nacisnęłam na klamkę i wyszłam. Powolnym krokiem zeszłam po schodach i od razu skierowałam się do kuchni. Z chlebaka wyciągnęłam jedną bułkę, a z lodówki plasterek sera i plasterek szynki.  Przekroiłam bułkę na pół i posmarowałam masłem, a później położyłam przygotowane produkty. Jako, że herbatę miałam w pokoju nie musiałam jej robić. Poszłam do salonu i usiadłam na sofie.

-Ty nie miałaś siedzieć w pokoju? – zapytał zaciekawiony tata.

-Miałam, ale tutaj chce siedzieć, bo tutaj jest TV. – odpowiedziałam tacie jedząc kolację.

- Hahahaha, masz iść do siebie. Pogadaj z kimś przez skypa. – powiedział tata, a ja szybko wstałam i pobiegłam do pokoju. W zasadzie to dobrze się czułam, ale tylko ta głowa. Nie wiem o co oni robią tyle zamieszania. Weszłam do pokoju i tak jak tata zaproponował, weszłam na skypa. Zadzwoniłam do jednej z sióstr Directioner i rozmawiałam z nią przez 2 godziny. O 21 odłożyłam laptopa i poszłam się wykąpać. Wróciłam potem do pokoju i położyłam się do łóżka.

-Tego dnia nigdy nie zapomnę, tak samo jak dnia kiedy spotkam chłopaków – powiedziałam i zasnęłam, znowu.

~*~ 

No to mamy trzeci rozdział.

Chciałabym tylko powiedzieć, że trochę mi zajęło napisanie go, pomimo że jest krótki.

Chodzi o to, że po prostu jarałam się tym, że chłopaki "przyjeżdżają" do Polski.

Nawet jeśli to jest opowiadanie xD 

Kolejna sprawa jest taka, że 4 rozdział tez będzie z perspektywy Oliwii. 

CZYTASZ=KOMENTUJ

KOMENTARZ=SZACUNEK DLA PISZĄCEGO